Απέναντι από την πύλη του Αγίου Ρωμανού, οι μπομπάρδες του Μωάμεθ, άρχιζαν ισχυρό βομβαρδισμό. Στην Χρυσοπύλη, ο Ιουστινιάνης δεχόταν τους πρώτους μπαζιμπουζούκους που επιχειρούσαν να σκαρφαλώσουν τα τείχη.
ο Κωνσταντίνος, καβάλα στ΄άλογο, περιέτρεχε τα τείχη και εμψύχωνε τους υπερασπιστές.
Η μεγάλη επίθεση άρχιζε...... Το ξημέρωμα, ματωμένο θα έβρισκε την Κερκόπορτα ανοικτή και τους Γενίτσαρους να εισέρχονται...
Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
Στην Ελλάδα, από αιώνες οι ήρωες δεν πεθαίνουν. Αγκαλιάζουν σύννεφα, μαρμαρώνουν, γίνονται θρύλος και πόθος του λαού, στοιχειώνουν τα όνειρα των πολεμιστών και αγιάζουν τους επόμενους αγώνες. Λενωίδες, Παλαιολόγοι, Διγενήδες, χορεύουν με το Χάρο σε μαρμαρένια Αλώνια, σε μια αέναη συνέχεια του Γένους.......
«ΣΩΠΑΣΕ ΚΥΡΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΟΛΥΔΑΚΡΥΖΕΙΣ,
ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ, ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ ΝΑΙ»
Θάρθεις σαν αστραπή
θάχει η χώρα γιορτή
θάλασσα γη και ουρανός
στο δικό σου φως.
Θα ντυθώ στα λευκά
να σ' αγγίξω ξανά
φως εσύ και καρδιά μου εγώ
πόσο σ' αγαπώ.
Βασιλεύς Βασιλέων, Βασιλεί Βοήθει, έλεος, έλεος Επουράνιε Θεέ
Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, έλεω Θεού Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων.
Στην πύλη του αγίου Ρωμανού, καβαλικά την φάρα του την ασπροποδαράτην,
Τέσσερα Βήτα, έλεος, έλεος, Μαρμαράς, Βόσπορος και Μαύρη Τρίτη
Φρίξον ήλιε, στέναξον γη, Εάλω ή πόλη, Εάλω η πόλη
Βασιλεύουσα, πύλη χρυσή κι ο πορφυρογέννητος στην κόκκινη μηλιά.
Η πόλη ήταν το σπαθί, η πόλη το κοντάρι, η πόλη ήταν το κλειδί της Ρωμανίας όλης
Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά Σου θάναι.
Στην πύλη του αγίου Ρωμανού
έφυγες για αλλού
κι άγγελος θα σε φέρει εδώ
στον σωστό καιρό.
Μες την Άγια Σοφιά
θα βρεθούμε ξανά λειτουργία μελλοντική
οι Έλληνες μαζί
Σύμφωνα με τις παραδόσεις του ελληνικού λαού η Κόκκινη Μηλιά είναι ένας μυθικός τόπος στον οποίο θα εκδιωχθούν οι Τούρκοι από την Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με την παράδοση αυτή μετά την απελευθέρωση της Βυζαντινής πρωτεύουσας, θα πρωτοστατήσει ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» που θα εγερθεί από τον ύπνο του και θα προσκυνήσει στην Αγιά Σοφιά. Από την λαογραφική έρευνα που είχε κάνει ο Νικόλαος Πολίτης η Κόκκινη Μηλιά αντιστοιχεί προς το «Μονοδένδριο» των προ της Άλωσης βυζαντινών χρησμών και προφητειών που λέγονταν κατά τις επικίνδυνες πολιορκίες που αντιμετώπιζε η Κωνσταντινούπολη. Το πως όμως και πότε αντικαταστάθηκε το Μονοδένδριο με την Κόκκινη Μηλιά, αλλά και σε ποιούς λόγους στηρίχθηκε η δεύτερη, παραμένει άγνωστο. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι από έρευνα και μελέτη τουρκικών αρχείων βρέθηκε ότι την εποχή εκείνη οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν την έκφραση «Κόκκινο Μήλο» για κάθε μεγάλη και ισχυρή πόλη, και έτσι αποκαλούσαν και την Κωνσταντινούπολη πριν την κατάληψή της. Παρά ταύτα δεν έχει θεωρηθεί βέβαιο και εξακριβωμένο αν με την τουρκική αυτή ονομασία σχετίζεται η «Κόκκινη Μηλιά» των Ελλήνων.
μέρα πόνου,μέρα που η έκρηξη συναισθημάτων συνοδεύεται από ανατριχίλα και κάθε σταγόνα αίματος που χύθηκε ,μια ακομα υπόσχεση ότι θα πράξουμε ως Έλληνες το καθήκον μας απέναντι στην Βασιλεύουσα... "Εάλω η Πόλη" και μαρμαρωσε ο Βασιλιας,εύχομαι λίγες οι μέρες τις αποκαταστάσεως...!!!
όλοι μαζί ας το ψάλουμε στην Αγια Σοφια ...δόξα τω Θεό είμαστε Έλληνες...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου