0 Πουλάμε χωράφια ή εθνική ανεξαρτησία...;

Τα νέα δάνεια που χρειάζεται η χώρα, καθώς απέτυχε να βγει στις αγορές εγκαίρως, είναι πολύ πιθανό να τα λάβει με ενέχυρο κρατική περιουσία. Αυτό σημαίνει πως αν δεν καταφέρει να τα αποπληρώσει στην ώρα τους, οι δανειστές θα έχουν λόγο σε ακίνητα και κρατικές επιχειρήσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους ιδιώτες που έχουν λάβει κάποιο δάνειο. Όταν κάποιος δεν πληρώνει το δάνειο που έχει λάβει με εγγύηση ένα ακίνητο, χάνει το ακίνητο.

Σενάρια συνωμoσίας… 
Επειδή διάφοροι έχουν αρχίσει να εξυφαίνουν σενάρια συνωμοσίας περί μεθόδευσης απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει εθνική κυριαρχία και τι, πώληση χωραφιών, οικοπέδων και επιχειρήσεων…Ο Άγγλος ή ο Ινδός που αγόρασε ένα κτήμα στην Πάρο έχει αφαιρέσει εθνική κυριαρχία; Όχι, βέβαια…
Η εθνική κυριαρχία σε μια δημοκρατία ξεκινά από
τον κυρίαρχο λαό μέσω των εκλογών, συνεχίζει με την Βουλή που νομοθετεί, τη δικαιοσύνη, την αστυνομία και το στρατό που εφαρμόζουν αυτά που αποφασίζει η Βουλή εντός δεδομένης και διεθνώς αναγνωρισμένης εδαφικής ακεραιότητας.
Η παρουσία ενός μνημονίου που ορίζει ποιες αποφάσεις πρέπει να παρθούν φαλκιδεύει την έννοια της εθνικής κυριαρχίας περισσότερο από ό,τι η πώληση επιχειρήσεων και χωραφιών…
Η Βουλή όμως οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να αποφασίσει την παύση εφαρμογής του μνημονίου, την παύση πληρωμών, να κηρύξει τον πόλεμο στην Μαδαγασκάρη κλπ.
Άρα, σε τελική ανάλυση η προσαρμογή στο μνημόνιο δεν είναι ούτε κατοχή, ούτε απώλεια της κυριαρχίας, αλλά σύμβαση.
Πουλώντας μια χώρα ένα ακατοίκητο νησί π.χ. δεν σημαίνει πως αποποιείται την εθνική κυριαρχία και θίγει την εδαφική ακεραιότητα. Στο ιδιωτικό νησί ισχύουν οι νόμοι του κράτους και θα υπόκειται στη δικαιοδοσία της δικαιοσύνης, της αστυνομίας και του στρατού της χώρας εντός της εδαφικής κυριαρχίας της οποία ανήκει…
Π.χ. καθώς το ελληνικό σύνταγμα προβλέπει πως όλοι έχουν ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, άρα όλοι έχουν πρόσβαση και στις παραλίες των ιδιωτικών νησιών…
Με λίγα λόγια πουλώντας ένα ακατοίκητο νησί μιας χώρας είναι σαν να πουλά ένα οικόπεδο ή ένα χωράφι… Το ίδιο ισχύει πολύ περισσότερο και για οποιοδήποτε άλλο κομμάτι γης. Δεν μπορεί κάποιος να πάρει τη γη και να φύγει, ούτε να την μετατρέψει π.χ. σε στρατιωτική βάση, ούτε να την εκχωρήσει στην εθνική κυριαρχία άλλου κράτους.
Η μόνη περίπτωση πώλησης εθνικής εδαφικής κυριαρχίας ήταν αυτή της Αλάσκας που η τσαρική Ρωσία την πούλησε στις ΗΠΑ.


Επιχείρηση…
Με μια επιχείρηση είναι διαφορετικά. Όποιος ελέγχει μια επιχείρηση μπορεί να αποφασίσει να την μετεγκαταστήσει σε άλλη χώρα ή να την κλείσει. Όσο όμως λειτουργεί εντός της επικράτειας, είναι υποχρεωμένη η επιχείρηση όπως όλες οι άλλες να εφαρμόζει τους νόμους του κράτους…
Το ερώτημα, πως η πώληση κρατικών ακινήτων σημαίνει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας είναι ψευδές και παραπλανητικό.


Η ουσία
Το θέμα είναι αν συμφέρει κάποιον να εκχωρήσει κρατική περιουσία προκειμένου να μειώσει το χρέος ή να κηρύξει στάση πληρωμών.
Σε αμφότερες τις περιπτώσεις κάτι χάνουμε και κάτι κερδίζουμε. Η άποψή μου είναι ότι το κράτος κάνει κακή χρήση της περιουσίας του είτε πρόκειται για επιχειρήσεις είτε για ακίνητα.
Ούτε γνωρίζει πόσα ακίνητα και που έχει, με αποτέλεσμα να τα καταπατούν και να τα εκμεταλλεύονται οι ιδιώτες ή κρατικοί υπάλληλοι παρανόμως και σε βάρος του συνόλου.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις κρατικές επιχειρήσεις που στέκονται στα πόδια τους μόνο σαν μονοπώλια και τις εκμεταλλεύονται οι πελάτες των πολιτικών και των συνδικαλιστών φατριών.
Το τσουβάλιασμα όμως όλων αυτών των περιουσιακών στοιχείων σε μια ανώνυμη εταιρεία η οποία έναντι του ενεργητικού της θα μπορεί να πουλάει μετοχές και ομόλογα συνιστούν μια παθητική και ανεξέλεγκτη διαχείριση της κρατικής περιουσίας με σκοπό μόνο την είσπραξη εσόδων και όχι την ανάπτυξη, τα οφέλη της οποίας θα είναι πολλαπλάσια και θα έχουν διάρκεια…
Το ελληνικό κράτος όμως, όπως και η κοινή γνώμη, χάρη στη μεταπολιτευτική κυριαρχία μιας παρασοβιετικού τύπου θολούρας προσπαθούν να αποφύγουν την ιδιωτική πρωτοβουλία όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που χρεοκοπήσαμε και που συνεχίζουμε να βαδίζουμε προς την κατάρρευση…


Παράδειγμα
Το υπουργείο Γεωργίας π.χ. υπολογίζει ότι διαθέτει περί τα 11,5 εκατ. στρέμματα. Από αυτά υπολογίζει πως τα 7 εκατ. είναι χαρακτηρισμένα σαν δασικές εκτάσεις. Τα υπόλοιπα 4,5 εκατ. υπολογίζονται σαν χέρσα γεωργική γη. Η χαμηλότερη τιμή για χέρσα γεωργική γη είναι τα 1.000 ευρώ το στρέμμα. Δεν είναι μόνο τα 4,5 δισ. ευρώ αλλά η πώληση των εκτάσεων αυτών σε εταιρείες ή ανθρώπους που θέλουν να την εκμεταλλευτούν θα μπορούσε να δημιουργήσει μια σημαντική πηγή για εισόδημα, θέσεις εργασίας, εξαγωγές και ΑΕΠ…
Το συμπέρασμα είναι πως για χάρη του πελατειακού κράτους και των παρασιτικών μισθών που μοιράζονται έναντι ψήφων ή επιδομάτων ανεργίας η χώρα χρεοκόπησε και τώρα αναγκάζεται να πουλήσει ακίνητη περιουσία σε καθεστώς πανικού και εκτάκτων συνθηκών…
Από μια κλωστή κρέμεται το μέλλον της χώρας…
Η αντίδραση της αγοράς χθες προέκυψε εν μέσω των φημών για νέο δάνειο στα χαμηλά του έτους. Δεν θα με εξέπληττε η συνέχεια της ανοδικής αντίδρασης αλλά ούτε νέα χαμηλά, καθώς μέχρι να οριστικοποιηθεί τι μέλλει γενέσθαι τους επόμενους μήνες στο εσωτερικό και το εξωτερικό τα πάντα εξαρτώνται από παραμέτρους που δεν μπορούν να προσδιοριστούν.
Αναμφίβολα με χρηματιστηριακούς όρους αυτή είναι μια καλή εποχή για να αποκτά κάποιος μετοχές και κυρίως να μην ρισκάρει να κερδίσει από στοιχήματα υποτιμητικής κερδοσκοπίας.
Όπως εξάλλου λέει η πασίγνωστη πλέον παλιά χρηματιστηριακή παροιμία, το πιο βαθύ σκοτάδι πέφτει πριν να ξημερώσει