0 Εγώ δεν ήρθα εδώ να μετρήσω το στρατό του Μπραῒμη πόσος είναι. Ήρθα για να πολεμήσω…!!!

20 Μαίου 1825.—Ο Παπαφλέσσας έχοντας πλήρη συνείδηση πως τράβαγε στο χαμό του, αποφασίζει ν’ αντιμετωπίση τον Ιμβραήμ στο Μανιάκι, με 1.300 μόνον άνδρες. «Αλλ’ εκ τούτων οι περισσότεροι έφυγαν, βλέποντες τον κάμπον να μαυρίζη υπό τον στρατόν των Αιγυπτίων. Απαντών εις τας συστάσεις εκείνων που του υπεδείκνυον να υποχωρήσουν, ο Παπαφλέσσας είπε: «Εγώ δεν ήρθα εδώ να μετρήσω το στρατό του Μπραῒμη πόσος είναι. Ήρθα για να πολεμήσω… Τη φευγάλα να μην την βάζετε καθόλου εις τον νουν σας. Καθήστε εδώ να πεθάνωμε σαν αρχαίοι Έλληνες». Στον δε αδελφό του Νικήτα, που του έγραψε πως έπρεπε να κρατούσε τις ορεινές θέσεις στα βουνά της Καλαμάτας για νάχει πίσω του ανοιχτό τον δρόμο προς την Μάνη, απάντησε:“Νικήτα, έλαβα την επιστολήν σου και εις απάντησιν σου λέγω ότι δεν είμαι σαν και σε και σαν τον κουμπάρο σου τον Κεφάλα, όπου τρέχετε από ράχη σε ράχη. Εγώ άπαξ ωρκίσθην vα χύσω το αίμα μου εις την ανάγκην της πατρίδoς, και αυτή είναι η ώρα. Εύχομαι δε εις τον Θεόν, πρώτη μπάλα τoυ Ιμβραήμ να με πάρει εις το κεφάλι, διότι σας γράφω να ταχύνετε τον ερχομόν σας, και σεις μου γράφετε κoυρoυφέξαλα. Νικήτα, πρώτη και τελευταία επιστολή μου είναι αυτή. Βάστα την, να την διαβάζεις καμμιά φορά να με θυμάσαι και να κλαίς”. Ο δε Βοϊδής Μαυρομιχάλης εφώναξε: «Πάμε στα ταμπούρια μας κι’ όποιος ξημερωθή αύριο, ας ακούη των γυναικών τα μοιρολόγια». Στην μάχη που ακολούθησε «Τίποτ’ άλλο δεν ακουγόταν πια από τα λιανίσματα των σπαθιών και των γιαταγανιών». Το Μανιάκι πήρε τη θέση του, στις σελίδες της Ιστορίας μας, δίπλα στις Θερμοπύλες και στην Αλαμάνα.



πηγη