Από τα 20 μου χρόνια, κε Βενιζέλο, μου εμπιστεύεστε ένα εργαλείο πολλών εκατομμυρίων και εγώ το τιμώ.Ζω μ΄ αυτό, παθαίνω μ΄ αυτό.
Και είμαι πάντα εκεί. Εκεί που με έταξε η πατρίδα.
Με κρύο, με ζέστη, σε όλες τις συνθήκες, είμαι εκεί.
Εκεί ψηλά στον καθαρό ουρανό του Αιγαίου, μόνος, εκεί που άνθρωποι και μηχανές έρχονται στα όρια τους.
Ώρες ατέλειωτης μοναξιάς, αναμονής, με την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινα, σε κατάσταση redding και μετά scrample.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό κύριε;
Σε 3-4 λεπτά να είμαι στον αέρα. Ξεχνώ τα πάντα, γυναίκα, παιδί, μάνα, αδέλφια, φίλους …τα πάντα.
Είμαι εκεί ψηλά, εγώ, το αεροπλάνο μου κι ο Θεός που μας προστατεύει.
Ο γιος μου κύριε, ρωτά τη μητέρα του, “ο μπαμπάς θα γυρίσει, μαμά”. Δε ρωτά εμένα ποτέ, γιατί ξέρει τι “δουλειά” κάνω και ας είναι 6 ετών. Φοβάται.
Εγώ όμως είμαι εκεί, κύριε. Εκεί στους ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ Ελληνικούς ουρανούς.
Και έρχεστε εσείς και μου λέτε ότι λειτουργώ συντεχνιακά.
Εγώ, λειτουργώ συντεχνιακά!!!
Σας λέω λοιπόν κύριε, ότι δεν είδα το γιο μου να κάνει τα πρώτα του βήματα, όπως κάθε πατέρας.
Είδα φίλους (αδέλφια) και συναδέλφους να χάνονται, να δίνουν τη ζωή τους -για να κοιμάστε εσείς ήσυχος- υπερασπίζοντας την πατρίδα και την ακεραιότητά της.
Έχω μείνει ατέλειωτες ώρες ξύπνιος ή έχω κοιμηθεί δίπλα από το αεροπλάνο μου, για να είμαι έτοιμος. Έχω εκατοντάδες ώρες μοναξιάς και έντασης, στον αέρα.
Και θα συνεχίσω να λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο -εγώ και οι συνάδελφοι- όπως κι αν εσείς μας χαρακτηρίσετε.
Μου φτάνει που βλέπω τα περήφανα μάτια του γιου μου, όταν λέει στους φίλους του: “ο μπαμπάς μου είναι πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας” και παίρνω δύναμη και ξέρω ότι κάνω το σωστό.
Καληνύχτα σας …κύριε Υπουργέ, καληνύχτα σας …κύριε Βενιζέλο!!!
* Και να μην ξεχνάμε τους 139 νεκρούς της πολεμικής αεροπορίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου