Αν και τις περισσότερες φορές συνδέουμε το γέλιο με το χιούμορ, ωστόσο όπως υπογραμμίζουν οι ερευνητές, υπάρχουν πολλοί τύποι γέλιου που δεν έχουν απαραιτήτως σχέση με κάτι αστείο. Αντίθετα, κάποτε αποτελούν μια... απλή κατάφαση, ένα επικοινωνιακό μέσο ή μια έκφραση χαράς.
«Γελάμε για να «λαδώσουμε» τους κοινωνικούς τροχούς», αναφέρει καυστικά ο δρ. Χουντένκο. Υπάρχει βέβαια διαφορά μεταξύ του βωβού και του δυνατού γέλιου, ξεκαθαρίζει.
«Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα προκειμένου να μπορέσουμε να καταλάβουμε τη σημασία του τρανταχτού και του βουβού γέλιου. Η καλύτερη υπόθεσή μας είναι ότι το βουβό γέλιο αποτελεί συνειδητή έκφραση και χρησιμοποιείται συνήθως ως μέσο διαπραγμάτευσης κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, ενώ από την άλλη το δυνατό γέλιο συνδέεται με τη θετική εσωτερική κατάσταση του ατόμου», λέει ο ειδικός .
Όπως πιστεύεται, ιστορικά το γέλιο προηγήθηκε της ομιλίας. Σύμφωνα μάλιστα με τον επικεφαλής της νέας μελέτης, δρ. Γουίλιαμ Χουντένκο, πιθανότατα αναπτύχθηκε ως πρώιμη μορφή επικοινωνίας με στόχο την εγκαθίδρυση της ιεραρχίας.
Όλοι ξέρουμε ότι τα μωρά γελάνε πριν ακόμη μάθουν να μιλούν.
«Πιστεύουμε ότι πρόκειται για κάτι τόσο βαθιά εγκατεστημένο στα δίκτυα του εγκεφάλου, που ακόμη και τα μωρά αρχίζουν να χρησιμοποιούν το γέλιο τους για να εκφράσουν το γεγονός ότι αναγνωρίζουν τα οικεία τους πρόσωπα και να προωθήσουν το δέσιμο μαζί τους», δηλώνει ο ειδικός.
Περισσότερες πιθανότητες πάντως να γελάσει κάποιος έχει όταν βρίσκεται μαζί με άλλους παρά όταν είναι μόνος, γεγονός που κατά τους ειδικούς ενισχύει την πεποίθηση ότι το γέλιο αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου