1 Αφιερωμένο, εξαιρετικά στους.....ξενομανείς, που θέλουν να αφανίσουν την Ελληνική γλώσσα...Ξέρεις ελληνικά; Τότε ξέρεις και αγγλικά!

Αφιερωμένο, εξαιρετικά στους.....ξενομανείς, που θέλουν να αφανίσουν την Ελληνική γλώσσα 

Ξέρεις ελληνικά; Τότε ξέρεις και αγγλικά!
Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευτεί πριν από καιρό σε βρετανικό περιοδικό τέχνης (;)
Αξίζει το κόπο να το διαβάσεις...!......



"The genesis of classical drama was not symptomatic.
An euphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes.
The prologue, the theme and the
epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text.
The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.
The protagonists periodically used pseudonyms.Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.
The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets is characteristics of drama.
Even through the theaters were physically gigantic, there was no need for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometric ally and crystal - clear.
Many epistemologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetic cannot analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.
There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc.
The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically.
Acrobatics were also euphoric.
There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.
Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous.
Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.
It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism."

Αλήθεια...Υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε τι έλεγε το παραπάνω άρθρο;
ΑΝ ΛΕΩ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΟΤΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
«Η γένεση του κλασικού δράματος δεν ήταν συμπτωματική. Μια ευφορία των χαρισματικών και ταλαντούχων πρωταγωνιστών έδειξε εκπληκτική σκηνές από το ιστορικό επεισοδίων. Ο πρόλογος, το θέμα και ο επίλογος, το οποίο αποτελείται η τριλογία του δράματος, ενώ τη σύνθεση, ανάλυση και σύνοψη χαρακτηρίζεται η φρασεολογία του κειμένου . Η σύνταξη και η φρασεολογία που χρησιμοποιείται από ακαδημαϊκούς επιστήμονες, φιλόσοφοι και στη ρητορική τους, είχε πολλές γραμματικές ιδιώματα και την ιδιοσυγκρασία.
Οι πρωταγωνιστές που χρησιμοποιούνται περιοδικά ψευδώνυμα. Η ανωνυμία ήταν ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται τη θεατρική ατμόσφαιρα.
Η πανοραμική φαντασία, το μυστήριο, τη μελωδία, την αισθητική, τη χρήση των καλλυντικών επίθετα είναι τα χαρακτηριστικά του δράματος.
Ακόμα και μέσα από τα θέατρα ήταν σωματικά γιγαντιαία, δεν υπήρχε ανάγκη για μικρόφωνα επειδή η αρχιτεκτονική και την ακουστική θα ηχώ ισομετρική σύμμαχο και κρυστάλλινα - σαφής. Πολλοί επιστημολόγοι της φυσικής, της αεροδυναμικής, ακουστική, ηλεκτρονική, η ηλεκτρομαγνητική δεν μπορεί να αναλύσει - να εξηγήσει το ιδανικό και ισομετρική ακουστική της Ελληνικής θέατρα, ακόμη και σήμερα.
Υπήρχαν πολλές κατηγορίες δράμα: κλασική δράμα, μελόδραμα, σατιρική, επική, κωμωδία, κλπ. Το σύνδρομο της ξενοφοβίας ή δυσλεξίας είχε ξεπεραστεί από το πάθος των φορέων που ασκείται μεθοδικά και αποφασιστικά. Ακροβατικά επίσης ευφορία. Υπήρξε μια πληθώρα θεμάτων που δίνουν μια ιδέα, με την οποία η ακροβάτες θα ηλεκτρίσουν το εκστατικό κοινό με σκηνές από το μυθικό και ιστορικό επεισοδίων.
Μερικοί θεατρικού επεισόδια χαρακτηρίστηκαν ως σκανδαλώδη και βλάσφημο. Πορνογραφία, η διγαμία, αιμοφιλία, νυμφομανία, πολυανδρία, η πολυγαμία και ετεροφυλοφιλία ήταν δραματοποιημένο με έναν παιδαγωγικό τρόπο, ώστε ο μυστικισμός γι 'αυτούς δεν θα μπορούσε να προκαλέσει φοβία ή ανάθεμα ή λαμβάνονται ως ανωμαλία, αλλά μέσα από τη λογική, το διάλογο και την ανάλυση σκεπτικισμό και την παθητική ή κρυπτικές μυστήριο πίσω από τους θα διαλυθεί.
Είναι ιστορικά και χρονολογικά αποδείξει ότι το θέατρο τόνισε παιδαγωγική, τον ιδεαλισμό και την αρμονία. Παραδόξως, επίσης, ενεργοποιείται ο πατριωτισμός ένα φαινόμενο που συμβόλιζε εθνοτικά χαρακτήρα και εκπληκτική ηρωισμού ".