ΜΕΡΑ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΦΛΙΒΕΡΗ ΜΕΡΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ
«Σαν είδε τ' άνομα σκυλιά κι εχάλασαν τους τείχους,
και ετρέξασι και μπήκανε πεζοί και καβαλάροι
κι έκοπταν τους χριστιανούς σα χόρτα στο λιβάδι,
βαριά-βαριά 'ναστέναξε μετά κλαυθμού και είπε:
- Ελέησον, πράμα το θωρούν τα δολερά μου μάτια!
Πώς έχω μάτια και θωρώ, πώς έχω φως και βλέπω,
πώς έχω νουν και περπατώ στον άτυχον τον κόσμο!
Θωρώ οι Τούρκοι 'νέβησαν εις την αγίαν πόλη
και τώρα αφανίζουσι εμέ και τον λαόν μου!»
«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ' ἐμὸν ἐστίν οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.»
«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ' ἐμὸν ἐστίν οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου