Η Ελληνική Ιστορία, κατέγραψε την μοναδικότητα του Έλληνα μαχητή μέσα στους αιώνες. Υπογράμμισε την φιλοπατρία του και την αδιαπραγμάτευτη θέλησή του για ελευθερία.
Η ιστορία όμως, αν δεν διδάσκει τις μελλοντικές γενιές, τότε ταριχεύεται και περιορίζεται στην τυπική αναφορά γεγονότων και στον τετριμμένο εορτασμό επετείων.
Και η ζώσα ιστορία, βρίσκεται στα χέρια των σημερινών Ελλήνων, που μοχθούν στην διελκυνστίδα των διεθνών προκλήσεων, στενάζουν κάτω από μια ιδιότυπη οικονομική κατοχή και αναγκάζονται να υποβαθμίσουν το κληρονομικό τους ήθος με αντάλλαγμα την εφήμερη υλική βολή στην επιβίωση.
Όμως οι Έλληνες, έχουν ήδη αποδείξει στην ιστορία τους, ότι μπορούν να ζήσουν και χωρίς δανεικά, αλλά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ιδανικά.
Και τα ιδανικά αυτά, είναι που παραδειγματίζουν την κάθε νέα γενιά και διαμορφώνουν το μέλλον του Έθνους.
Η οφειλή που ίσταται ως πρόκληση σε μας σήμερα, είναι η ορθή μεταλαμπάδευση των αξιών του απλού και αγωνιζόμενου Έλληνα μαχητή, διαμέσου των κρίσιμων σταθμών της Ιστορίας, στην γενιά που ακολουθεί και ήδη βιώνει την εκποίηση τόσο των ιδανικών της όσο και την υποθήκευση του μέλλοντός της, υπό το πρίσμα του παγκόσμιου και ειδικότερα του ευρωπαϊκού αδίστακτου ορθολογισμού.
Η οφειλή παραμένει και είναι ίσως το μόνο συνειδησιακά αποδεκτό χρέος των Ελλήνων, τόσο στις γενιές που πέρασαν καταθέτοντας το υπέρτατο τίμημα της ζωής τους στο αμετάβλητο και υπεραξιακό πνευματικό χρηματιστήριο των αδιαπραγμάτευτων και ευγενών ιδανικών που εμπνεύστηκαν ως κληρονόμοι και συνεχιστές προαιώνιων μαχών και αόκνων αγώνων εθνικής υπόστασης, όσο και στις γενιές που μας ακολουθούν αναζητώντας εναγώνια το ιλαρό φώς της στενωπού που ατενίζουν στο μέλλον τους να φωτίσει την μελλοντική τους πορεία.
Όπως στωϊκά και στιβαρά κατέγραψε ο Παλαμάς τους στίχους που χαράσσονται στα στρατιωτικά μνημεία της τιμής των πεσόντων ανά την ελληνική επικράτεια:
«Χρωστώ σ΄αυτούς που πέρασαν, που θάρθουν, θα περάσουν,
Κριτές θα μας δικάσουν οι Αγέννητοι κι οι Νεκροί»
Κριτές θα μας δικάσουν οι Αγέννητοι κι οι Νεκροί»
Π.Κ.
Ένα συγκινητικό τραγούδι για το έπος του 1940 από την Μαρινέλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου